Een doeltreffende aanpak voor procedurele pijn bij kinderen.
Stel je voor: je bent een kind in een ziekenhuis, gespannen voor een prik. Alles in je lijf staat op scherp. En dan komt daar een verpleegkundige binnen die met zachte stem vraagt: “Als jij even je ogen sluit, kun je je voorstellen dat je op je lievelingsplek bent, misschien een strand of een boomgaard? Wat zie je daar allemaal?” Plots is de prik niet meer het middelpunt van je aandacht. Dát is de kracht van hypnotische communicatie.
Een recent wetenschappelijk onderzoek van Sultan et al. (2025) liet zien dat het trainen van zorgprofessionals in deze vorm van communicatie daadwerkelijk een groot verschil maakt in hoe kinderen pijn ervaren tijdens medische procedures.
Wat is hypnotische communicatie?
Hypnotische communicatie (HC) is een techniek die elementen uit de hypnose haalt en toepast binnen een zorgcontext, zonder dat er sprake is van een formele hypnose-inductie. Denk aan het gebruik van beeldspraak, een rustige stem, multisensorische taal, en suggestieve zinnen die de aandacht van de patiënt richten op iets anders dan de pijn of angst. Bekende technieken zijn bijvoorbeeld de “magische handschoen” of het “plezierige plekje” waar het kind naartoe reist in zijn verbeelding.
De studie: training in Rel@x
In het onderzoek kregen 78 zorgprofessionals van een Canadees kinderziekenhuis een 9 uur durende training genaamd Rel@x, waarin zij leerden HC-technieken toe te passen tijdens bijvoorbeeld een bloedafname. Het effect werd gemeten aan de hand van video-opnames van gesimuleerde situaties, beoordeeld met de Sainte-Justine Hypnotic Communication Assessment Scale (SJ-HCAS). De scores beoordeelden zowel relationele vaardigheden als technische HC-vaardigheden.
De resultaten: indrukwekkende verbetering
Na de training zagen de onderzoekers een significante verbetering in de communicatievaardigheden:
- Totale HC-vaardigheden stegen met 61%
- Relationele vaardigheden met 27%
- Technische vaardigheden zelfs met 124%
En wat nog belangrijker is: een groot deel van deze verbetering bleef behouden na 5 maanden, wat duidt op een blijvend leereffect. Vooral jongere deelnemers en professionals met weinig voorkennis lieten de grootste vooruitgang zien.
Waarom dit ertoe doet
Kinderen die herhaaldelijk pijnlijke ingrepen ondergaan, lopen verhoogd risico op angststoornissen, traumaklachten en vermijdingsgedrag richting zorg (Stuber et al., 1996; Pai & Kazak, 2006). Als een eenvoudige verandering in taal en houding van de zorgverlener zoveel impact kan hebben, dan is het zonde om deze kans te laten liggen. Zeker omdat hypnotische communicatie goedkoop, snel te implementeren en effectief is (Geagea et al., 2023).
Wat kunnen we hiervan leren?
Voor therapeuten, verpleegkundigen, artsen en andere zorgverleners toont dit onderzoek aan hoe belangrijk communicatie is in het verminderen van pijn en stress. Het is niet alleen wat je doet, maar hoe je het doet. De juiste woorden, op het juiste moment, kunnen letterlijk helend zijn.
En nu jij
Werk je in de zorg? Of ben je hypnotherapeut en train je zorgprofessionals? Dan is dit een prachtig aanknopingspunt. Stel je voor wat mogelijk is als elke prik, elke ingreep, voortaan met aandacht, verbeelding en zachtheid gebeurt. Je kunt dit ook! En als je wilt leren hoe, dan zijn er steeds meer trainingsprogramma’s die je hierin kunnen begeleiden.
Bronvermelding
Sultan, S., Duval, M., Aramideh, J., Bőthe, B., Latendresse, A., Bedu, M., … & Ogez, D. (2025). Training healthcare professionals in hypnosis-derived communication to mitigate procedural pain in children. Scientific Reports, 15(8266). https://doi.org/10.1038/s41598-025-91267-7
Geagea, D., Sultan, S., Aramideh, J., et al. (2023). Clinical hypnosis for procedural pain and distress in children: a scoping review. Pain Medicine, 24(6), 661–702.
Stuber, M. L., Christakis, D. A., Houskamp, B., & Kazak, A. E. (1996). Posttrauma symptoms in childhood leukemia survivors and their parents. Psychosomatics, 37(3), 254–261.
Pai, A. L., & Kazak, A. E. (2006). Pediatric medical traumatic stress in pediatric oncology: family systems interventions. Current Opinion in Pediatrics, 18(5), 558–562.
No responses yet